Hvar endar þetta allt saman.

Hér hef ég 3 stórglæsilegar dömur dansandi á eldhúsgólfinu hjá mér, ég var svo heppinn að sleppa við það að elda þannig að það má seigja að ég sé í stikkfrí í dag, sit hér bara í rólegheitunum og slappa af meðan þær sjá um öll herlegheitinn, ekki slæmt.

Ég finn það að hafa þessar elskur allar í kringum mig gerir mér afskaplega gott, þær eru svo hressar og yndislegar og undarlegt nokk ég get átt samræður við þær allar, bara gaman af því.

Kvöldið verður svo tekið með stæl þar sem ég ætla líka að kíkja út á lífið með einni af minni elstu æskuvinkonu og jafnframt þeirri bestu á þeim tímanum og erum við að virkja vináttuböndinn aftur sem er bara æðislegt, mér þykir svo afskaplega vænt um hana og hlakkar mig virkilega mikið til að skreppa með henni útá lífið.

Matur er komi á borð og því seigji ég bon apetit ( eða eitthvað hehe )

Hér fjölgaði all skyndilega

En í góðu lagi samt. Dóttir mín þessi elsta verður 23ja ára gömul á næstkomandi Miðvikudag og bauð til sín 2 af sínum bestu vinkonum sem búa fyrir sunnan og er ein þeirra með einn 3ja ára gutta með sér og er stefnan hjá þeim að halda uppá fyrsta í afmæli í kvöld, hér verða eldaðar kjúllabringur með tilheyrnadi meðlæti og svo ætla gellurnar að skreppa útá lífið og gaurinn mun passa fyrir þær, bara gaman.

Sem betur fer er húsið stórt og engin þarf að rekast á frekar en þeir vilja, hehe. 

Títlan mín var líka með næturgest þannig að hér er nóg af fólki þessa helgina.

Annars er búið að ver hér rok nánast alla vikuna og rigning með af og til, gluggakistur hafa orðið þaknar af sandi því hér í grenndinni er verið að byggja og helv sandrokið sem fylgir því er ömurlegt, ég er að þurrka úr gluggunum 2svar til 3svar á dag og skúra annað eins því þetta smýgur alls staðar þetta ógeð.

Fyrir 3 árum síðan gaf pabbi minn kútnum mínum vasaúr sem hann hafði fengið í afmæisgj þegar hann varð fimmtugur, öl héldum við að úrið væri löngu orðið ónýtt eða í það minnsta úrverkið staðnað þar sem aldrei hefur það verið notað, en nei ekki aldeilis, kútnum mínum tókst að koma því í gang og nú gengur það eins og nýtt, þetta vasaúr er semsagt orðið 33ja ára gamalt og er alveg hrikalega fallegt, ég hef geymt það á vísum stað til þess að það týnist ekki en af og til tökum við það fram ég og kútur og skoðum þennan dýrgrip í bak og fyrir.

Honum finnst þetta vera það fallegasta sem hann á og hefur aldrei verið með vesen við mig yfir því að vilja ekki leyfa honum að hafa það inní sínu herb, hann virðist skilja það að þetta sé mjög verðmætt í mínum augum, eitthvað sem alls ekki má leika sér með og er afskaplega glaður með það að afi skildi gefa honum þetta á sínum tíma og einnig ég.

Það fer um mig svona sælutillfinning að þessi sonur minn sem fáir hafa lagt lag sitt við skuli hafa fengið þetta frá afa sínum og ég veit að hann mun passa úrið eins og sjáaldur augna sinna þegar hann fær það í sína vörslu þegar þar að kemur.

Megi helgin verða ykkur öllum sem eitt allra best

Föstudagur til fjár ( eða er það ekki ) :)

Það er sjaldan lognmolla á þessu heimili frekar en venjulega, hlutirnir gerast býsna hratt hérna eins og alltaf.

Kútur er bara alveg yndislegur að fást til þess að fara í skólan og þvílíkur léttir sem það er að þurfa ekki að rökræða við hann á hverjum degi eins og ég hef þurft síðastliðin 5 ár, ég vona bara að þetta breytta viðhorf hans sé komið til að vera, nýjasta nýtt hjá honum er núna að þurfa velja sér föt til að far í skólan og hef ég lúmskt gaman af því, hann kominn með skynbragð á það hvað er flott og hvað ekki og þetta er barn sem skipti hann engu máli í hvað hann var klæddur svo framarlega sem það var þæginlegt.

Þessi elska hefur aldrei verið hrifin af fötum að alltaf hér heima er það hans fyrsta verk að klæða sig úr öllu nema naríum, meira að seigja hefur hann átt það til að hátta sig heima hjá frænda sínum þegar hann er þar í heimsókn, hehe.

Dagurinn í dag er sá fyrsti síðan ég flutti þar sem ég þarf ekki að vera á endalausum þeytingi í allan daginn og finnst mér það ekkert smá þægilegt að geta aðeins slappað af.

Stefnan er svo tekinn á það að kíkja kannski aðeins út annað kvöld með æskuvinkonum minni og ég verð bara að viðurkenna það að mig hlakkar virkilega til, það er að seigja ef ekkert breytist hjá mér, ég er svo heimakær að ég væri vís með að finna upp svona 1000 afsakanir til þess að fara ekki, enn veit sem er að ég hefði sko ekkert smá gott af því að komast aðeins út og hitta annað fólk, fólk sem ég sé sjaldan eða aldrei.

on til next all of you nice pepole

Eitthvað jákvætt, (loksins)

Var á fundi í gær í skólanum hjá kút og vetrarbyrjun lofar mjög góðu hjá honum, honum er hrósað í bak og fyrir, fyrir það hversu geðgóður og ljúfur hann sé, hann er mjög jákvæður á flest alla hluti sem honum eru lagðir fyrir þarna og gerir allt það sem honum er sagt að gera, hversu erfitt sem það reynist honum, hann er sagður hafa mjög góð áhrif að suma félaga sína sem sínu góða viðmóti svo þetta er náttúrulega bara frábært í alla staði.

Það styttist óðum í það að skoðað verði hvort eitt af þeim lyfjum sem hann er á verði tekin af honum á einhverjum næstu vikum eða mánuðum, þetta er lyfið sem hjálpar honum að sofa og gæti verið það lyf sem hefur haldið að honum þyngdinni allan þenna tíma, en það mun semsagt skýrast á næstu vikum hvað gert verður.

Nú á næstu dögum er að koma ung kona í skólan hans, þetta er kona sem er að læra til félagsráðgjafa í Bergen í Noregi og mun hún taka eitthvað af verklega faginu í skólanum hjá honum og verður þarna frammí Des og er uppi hugmyndir um það að hún muni sinna kút extra mikið þennan tíma, bæði sökum þess að hann talar norsku og svo líka það að kannski geti hún hjálpað honum á margan annan hátt.

Hugmyndirnar eru td þær að hún komi með honum hingað heim af og til, fari með honum eitthvað út kannski í sund eða bió eða bara geri eitt og annað með honum sem væri náttúrulega bara frábært finnst mér, þá fær kútur tækifæri til þess að nota sína norsku kunnáttu og halda henni enn frekar við, en hann notar hana óvenju mikið ennþá, þá sérstaklega í slettum.

Ókosturinn er hins vegar sá að hann gæti farið að nota norskuna aðeins of mikið eins og hann gerði þegar við fluttum heim í fyrra.

En þetta á allt eftir að skýrast og ekkert ákveðið ennþá en við bíðum og sjáum hvað setur.

ADIOS MY DARLINGS

Shit hvað þetta er sárt.

Að horfa uppá einhvern nákominn sér hraka svo hratt að maður getur því enga vörn veitt.

Ég er aðstandandi einstaklings sem mér þykir afskaplega vænt um, já eða ég elska þennan einstakling og nú er svo komið að hann þarf hjálp, reyndar hjálp sem hann vill ekki þyggja, hvað gerir maður þá.

Ég hef undanfarna daga verið að vinna á bakvið þennan einstakling, rætt við sérfræðing um hans mál.reynt að hringja í hans heimilislæknir en hann þvi miður ekki við fyrren á morgun.

Að þessu ferli vinnur með mér manneskja sem er ennþá nákomnari hinum einstaklingnum en ég og hefur eytt stæðstum hluta ævi sinnar með honum og þetta er svo skelfilega erfitt að það er bara hryllingur, af hverju þurfa hlutirnir að fara svona, af hverju getur ekki lífið verið eilítið einfaldara en það er stundum.

Mig rett og slett verkjar í hjartað af tilhugsinni einni saman yfir því hvað hægt sé að gera fyrir þennan einstakling en hann vill ekkert af því þyggja, maður stendur uppi svo gjörsamlega ráðalaus en reynir samt allt sem í sínu valdi stendur til að hjálpa, en hvað svo.

Ég sé það að þetta er óskaplega ruglingslegt hjá mér en það verður bara að hafa sig þangað til ég fæ leyfi til þessa að blogga um þetta á þann hátt sem ég þyrfti að gera en kann ekki við fyrren leyfi er fegnið hjá viðkomandi.

Ég finn að ég þarf ykkar stuðning til þess að takast á við þetta vandamál og vona að ég komi ti með að geta leitað til ykkar þegar ég get útskýrt þetta allt saman betur, en þangað til

ADIOS MY FREINDS

Smá Sunnudagsblogg.

Var vöknuð fyrir allar aldir samkvæmt venju þrátt fyrir að hafa farið óvenju seint að sofa í gærkv, lá hér yfir einhverri ógeðs mynd á St 2 en átti nú frekar erfitt með að halda augunum opnum en lét mig nú samt hafa það til þess að getað sofið út í morgun, en nei það var nú ekki alveg svo gott.

Svoleiðis að í morgun er búið að vera ráfa um á netinu, lesa fréttir, reyna að finna einhverjar góðar en það er nú eitthvað fátt um fína drætti á því sviðinu eins og venjulega, ég er enn við sama heygarðshornið og sleppi því eftir bestu getu að lesa neikvæðar fréttir hvað þá heldur að ég tengi mig við þær og þar sem flest allar fréttir eru neikvæðar þá hef ég afskaplega lítið till málana að leggja, enn ég finn þó að það gerir mér gott að sleppa öllum neikvæðum fréttum og mun ég halda áfram að gera það svo lengi sem skrápurinn á mér er ekki þykkri enn hann er.

Hér er nánast allt komið í samt lag á heimilinu, allt komið á sinn stað, netið og allt það haverí kom loksins inn hjá mér á föstudag eftir að búið var að leita hér að annari línu þar sem eingöngu var lögð ein lína hér í upphafi og er hún í notkun í kjallaríbúð sem hér er, þannig að hér voru símakallar að störfum meira og minna alla vikuna að reyna að finna eitthvað útúr þessu og sem betur fer hafðist þar loksins á föstudag.

Ég verð reyndar að viðurkenna það að ég er svo gjörsamlega búin í skrokknum eftir þessa flutninga að það er ekki einu sinni fyndið, mig verkjar í hendur, fætur og bak. Jaaa, reyndar bara alls staðar.

Annars er ég bara orðinn nokkuð góð eftir naflaskoðun síðustu daga og sé alltaf betur og betur hvað það er sem hrjáir mig.

En knús á ykkur elskurnar inní góða helgarrest

 

Naflaskoðun stendur enn yfir

og þess vegna hefur lítið verið bloggað þessa daga, eftir hrun mitt á Mánudag sá ég frammá það að þurfa skoða líf mitt rækilega vel og reyna komast að því hvað það er sem veldur þessari spennu hjá mér, ég hef reyndar ekki komist að neinu sem ég vissi ekki fyrir, málið er hins vegar það að horfast í augu við hlutina og það getur oft reynst þrautini þyngra en engu að síður gott fyrir sálina að taka aðeins til þar sem og annar staðar.

Ég verð að viðurkenna það að mér virkilega brá þegar ég brotnaði svona niður og skildi samt engan veginn í því hvers vegna það gerðist en þegar líða tók á dagana og mér gafst tími til að hugsa þá sé ég að löngu tímabært var fyrir mig að gefast upp, það er bara býsna oft þannig að maður vill ekki horfast í augu við eigin vanlíðan fyrren að allt í einu eitthvað gerist sem fyllir hjá manni mælirinn.

Maður telur sér trú um að vera óbrjótandi, með breitt bak og stórar axlir ( í meiru enn bókstaflegum skilningi ) enn svo allt í einu þá bara BÚMM  þú getur ekki meir og hrunið verður all svakalegt.

Nú er ég ekki að seigja það að líf mitt sé all slæmt, alls ekki hins vegar er málið það að þegar mikið hefur gengið á og maður svona einhvern veginn horfir í gegnum fingur sér með hluti þá verður skellurinn mikið stærri þegar að honum kemur og það er ekki gott.

Ég hef alveg fullt af góðum hlutum að þakka fyrir og koma þá börnin mér fyrst til hugar, þessar elskur sem gefa manni tækifæri á því að þroskast og dafna um leið og þau gera það, þessar elskur sem fylla mann gleði einfaldlega fyrir það að vera til, þessar elskur sem manni auðnaðist að fá að láni í einhvern tíma, þessar elskur sem treysta manni fyrir lífi sínu, treysta því að maður leiði þau á réttar brautir, treysta því að getað skriðið í mömmufang þegar eitthvað bjátar á, treysta því að getað talað við mann þegar ráðleggingar er þörf, treysta því að mamma sé kletturinn sem öllu bjargar.

Ég tel mig vera heppna að svo mörgu leyti, en því miður þá vill það góða hverfa í skuggan af því slæma þegar eitthvað bjátar á, oft þarf maður að minna sjálfan sig á hversu gott maður hefur það og oft þarf maður að finna það líka að það að brotna sé einfaldlega ábending um það að maður er jú bara mannlegur og þegar ég lít yfir farinn veg undanfarna mánaða þá sé ég að þetta brot mitt var svo löngu tímabært.

Ég ákvað að skrifa um þetta hér einfaldlega til þess að minna sjálfa mig á það að þó ég hafi talið sjálfri mér trú um það að ég myndi bara bogna en aldrei brotna að þá var það svo alrangt hjá mér og það er líka bara allt í lagi því þetta varð auðsjáanlega að gerast svo þessi naflaskoðun mín gæti hafist.

Nú er ég heldur betur búin að rugla hér í kvöld en það er líka bara í lagi þar sem ég er að skrifa þetta fyrir mig en leyfi hins vegar þeim sem það vilja að njóta þessara hugleiðinga með mér.

Megi helginn verða ykkur góð elskurnar mínar allar sem ein, þannig ætla ég að hafa hana hjá mér.

Knús á ykkur öll ljósinn mín

Er að koma niður

af þvílíka spennufallinu eftir ástand undanfarnar vikur og endirnn varð sá í gær að ég brotnaði algjörlega niður, eftir að mælirinn fylltist hjá mér og sat ég hér og grét í 3 tíma og ætlaði aldrei að geta hætt, fallið varð svo svakalegt að í dag má ég ekki til þess hugsa sem gekk á hér í gær að þá fer ég aftur að gráta.

Það er nefnilega þannig að ýmislegt hefur gengið á í mínu lífi undanfarna mánuði sem ég hef ekki bloggað um hér og kem ekki til með að gera nema að parti, upp hefur safnast gríðarlega mikil spenna hjá mér sem mér hefur ekki tekist að losna við fyrren í gær þegar ég brotnaði niður að það losnaði um að hluta og var það bæði vont og gott, vont að því leytinu til að börnin horfðu uppá mig brotna niður en gott að því leytinu að það losnaði um spennu.

Að öðru leyti er hér allt í góðu, kútur er enn sáttur við sitt og títlan líka nema hvað að hún vill skipta um skóla og fara í skólan hér í hverfinu sem ég reyndar skil mæta vel þar sem hún er svo mikil félagsvera þannig að skólaskipti eru á umræðustiginu, ég er ekkert voða sátt við það að leyfa henni að skipta, en aftur á móti hefur hún góða aðlögunahæfni sem bjargar henni ansi oft, nú þegar er hún búin að eignast vinkonur hérna í hverfinu og vill að sjálfsögðu vera með þeim eftir skóla eins og gefur að skilja. Ég er alla vega búin að ræða við skólastjóra beggja skólana og þeir eru sammála um það að það myndi nú ekki reynast henni neitt hættulegt að skipta um skóla, en þá er það spurning um það hvort maður myndi þá ekki bara reyna að halda sig á brekkuni í framtíðinni, sér í lagi vegna þess að gaurinn fer náttúrulega líka í verkmenntaskólan næsta vetur og er hann einmitt hérna á brekkuni líka, þannig að kannski skiptir þetta ekki svo miklu máli.

Kútsins vegna skiptir þetta engu máli skólalega séð þar sem hann er í skóla útúr bænum og fer alltaf þangað með skólabíl sem keyrir útum allan bæ að sækir börnin í hans skóla, þannig að það yrði alla vega ekkert skólarót á honum alla vega. 

Ég var bara engan veginn að fatta það hversu mikið álag var orðið á mér, ég taldi mig nú með helv breytt bak en svo virðist ekki vera, enda hef ég orðið meirari og meirari með árunum, Það er gott að sumu leyti en alveg hrikalega erfitt að öðru.

Jæja elskurnar mínar nóg komið af væli í þetta sinn.

Megi vikan verða ykkur öllum góð.

Ég gafst upp.

fyrir því áreitti þar sem ég leigði þannig að nú er mín flutt í annað húsnæði. Að sjálfsögðu fylgja þessu kostir og gallar en svo verður bara að vera, að tvennu íllu var betra að fara heldur en að búa við þetta ástand áfram, hérna veit ég þó alla vega hversu lengi ég verð hérna og málið er dautt.

Þannig að frá því að föstudag er búið að standa í flutningum og enn er verið að flytja og ganga frá, þetta er samt búið að ganga ótrúlega hratt og vel fyrir sig, ég fékk leigða litla 315fm þannig að það ætti ekki að væsa um okkur hérna, elstu börnin mín tvö eru á neðri hæðinni og koma til með að sjá alveg um þrif þar og restinn er hérna á efri hæðinni og allir sáttir.

Og besta við þetta er að leigan er nánast sú sama og var á hinum staðnum þannig að þetta er bara hið besta mál.

Því miður komst ég ekki í bloggarakaffið eins og til stóð en ég vona nú að mér verði fyrirgefið það, ég gat bara ekki hugsað mér að hlaupa frá í miðjum frágangi því nóg var eftir, enn þetta gekk svo vel með góðra vina hjálp, TAKK ELSKURNAR, án ykkar hefði þetta ekki tekist.

Það eru allir sáttir og kútur er afskaplega hamingjusamur með stóra herb sitt og þessar tvær nætur sem búið er að gista hér hefur hann sofið eins og blóm í eggi og við öll reyndar,

Í upphafi var hann alls ekki sáttur en eftir góðar samræður milli mín og hans gekk þetta mjög vel, hann að vísu sagði við mig.......Mamma þú lofaðir að vera í gamla húsinu í 3 ár af hverju þurfum við þá að flytja en þegar ég sagði honum hvernig komið væri þá varð minn sáttur.

Andlega hliðinn hjá mér var alveg við það að fara í hengla eftir þessa vitleysu þannig að ég sá það að ef ég ætti að halda geðheilsuni þá yrði ég að láta undan, ég get bara ekki staðið í íllindum fólk, hvað þá heldur útaf einhverjmu steinkassa, ég hins vegar sendi mínum fyrrverandi leigusölum frekar harðort bréf og benti þeim á minn rétt en gæti ómögulega staðið í því að láta seigja mér upp á 6 mán fresti af því að þau vissu ekki hvað þau vildu, þetta er bara ekki hægt að bjóða manni uppá svona rugl sér í lagi þegar börn eru inní myndinni.

Ég varð samt að seigja frá því hvernig það atvikaðist að ég fékk það húsnæði sem ég er kominn í nú.

Ég er eitthvað að ráfa um á netinu eins og svo oft áður og rekst þar á auglýsingu að til leigu sé 300fm íbúð og kom þessi auglýsing inn 26 mín áður, ég les auglýsinguna og hugsaði strax þetta er handa mér, ég hringi í uppgefið símannr og áður en 15 mín eru liðnar er ég mætt á svæðið og skoða og þarna á staðnum er ákveðið að ég fái þetta ef ég vill, það er hringt í eigandan og hann samþykir mig sem leigutaka, þannig að á innan við klukkustund er ég komin með íbúð daginn eftir fór ég í það ganga frá samningum og  á föstudag var byrjað að flytja þannig að þetta gerðist allt rosalega hratt, en ég lít svo á að þarna voru örlögin að kippa í spotta og ég átti að flytja útúr þessu rugli sem átti sér stað, það er alla vega mín trú.

Eigið góðan Sunnudag elskurnar mínar. 

Mikið gengið á síðasta

sólarhring með öllu sínum kostum og göllum ,enn sem komið er get ég ekki tjáð mig um það hér en mun svo sannarlega gera það þegar allt er gengið um garð, þessu fylgir bæði kostir og gallar eins og á við um allt í okkar lífi svo er bara okkar að ákveða hvort kostir séu fleiri en gallar eða öfugt.

Ég tel að í þessu tilfelli séu kostirnir fleiri þannig að þá er um að gera að grípa gæsina meðan hún gefst, ekki satt.

Gaurinn minn kom heim í gær úr sinni Spánarferð og var bara mjög sáttur við það að koma heim, svo mætti minn bara í skólan áðan eins og lög gera ráð fyrir og er hann bara sáttur við það að vera að ganga sinn síðasta vetur í grunnskóla, það er ekki svo ýkja langt síðan að þessi elska var niðurbrotinn á sálinni eftir vítavert einelti sem átti sér stað, en í dag er hann að verða fullvaxta karlmaður og þroskinn á við tvítugan gaur, það er orðið svo gaman að spjalla við hann, yfirleitt svo hress og glaður, æji hann er svo yndislegur þessi elska.

Stóra dóttlan mín býr hérna hjá okkur eins og flestir vita og það er svo frábært hversu gott samkomulag er á milli okkar allra að maður getur varla óskað sér neins frekar í samskiptum við börnin sín.

En alla vega þá mun ég koma með fréttirnar vonandi öðru hvoru megin við helgi.

Knús á línuna