Bakverkir dauðans

Ég geng hér um eins og tíræð kjella eftir að hafa tognað svo íllilega í baki á laugardag við það eitt að taka upp innkaupapoka,ég þoli það ekki að geta ekki gert þau venjulegu húsverk sem þarf að gera,hvað þá heldur að komast ekki í ræktina í dag,síðustu dagar hafa einhvern vegin allir verið á niðurleið í einni eða annari mynd og það er ömurlegt,ég mátti gjöra svo vel að fara á sjúkrahúsið í gær því þá var ég nánast hætt að geta labbað,fékk þar uppá skrifað einhverjar töflur og þær náðu að slá aðeins á verkina og taldi mig vera að skríða saman,en það er nú ekki svo gott því í morgun var ég jafnslæm og í gærmorgun ÁÁÁÍ.

Annars er kútur í nokkuð góðu jafnvægi sem betur fer því ég held að ég myndi ekki höndla það líka,því gaurinn er að gera mig meira gráhærða en ég er,nýjasta nýtt hjá honum er að nú vill hann fara suður í júni og vinna þar í einn mánuð og ég er sko alls ekki hrifinn af því,hann er bara að verða 15 ára gamall ekki 18 ára eins og hann vill stundum láta,hvers vegna í óskopnum geta börn ekki verið börn.

Mest langar mig binda þennan gaur niður fram að 18 ára en ég veit að það gengur ekki,málið er ekki það að ég treysti gaurnum ekki heldur einfaldlega það að ég treysti reykjavík ekki,kanski ekki rvk í allri sinni mynd heldur því sem er að gerast þar,hann er bara rétt að skríða í 15 ára og mér finnst rvk ekki rétti staðurinn fyrir hann á þessum tímapunkti,hann yrði reyndar hjá fólki sem ég ætti að treysta og geri það,en fyrir mér er borginn,borg óttans og kanski er ég bara rett og slett móðursjúk,þetta barn mitt hef ég bara þurft að hafa undir mínum verndarvæng svo lengi og enn meira þurfti ég að verja hann þegar eineltið var sem verst í norgeinu og mér finnst hann svo lítill og varnarlaus,en hvað á móðir að gera.

Ég hef aldrei verið þessi mamma sem getur sagt þvert nei við börnin mín,ég hef alltaf þurft að rökræða við þau um hvað sé best að gera eða hvers vegna ég vilji ekki að þau geri hitt eða þetta,eða af hverju þetta eða hitt er ekki keypt á nóinu,og þannig er það líka í þetta skipti ég hef ekki getað sagt nei ennþá þó það sé það sem mig langar til að seigja,ég vill hins vegar að hann meti kosti þess og galla við það að fara suður,ég vill geta bent honum á það með góðu hversu ílla mér sé við þetta flandur á honum.

Kanski er ég bara ekki nógu ströng,en það er stundum erfitt að vilja vera vinur og móðir barna sinna,ég veit alveg að fyrst og fremst á ég að vera mamma en hver vill ekki líka vera vinur barna sinna,mér hefur alltaf reynst það best að tala við þau í góðu og reynt að sýna þeim skilning.

megið þið öll eiga yndislegan dag og borða fullt af bollum. 

Athugasemdir

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 4.2.2008 kl. 12:31]

Ef bakið lagast ekki þá skaltu heimta hormónasprautur.  Venjulega gert strax ef þú ert karlmaður, en konur fá töflur.  Ég hef fengið svona slæmt í bakið og fékk svona sprautur lagaðist strax.  Vonandi batnar þér fljótlega, það er hræðilegt að vera slæm í bakinu Helga mín. 

Skil þig með drenginn.  Það geta verið erfiðir dagar, sérstaklega ef eitthvað amar að.  En ég er á þeirri skoðun að maður vinni mest á því að vera vinur barnanna sinna og reyna gegn um það að fá þau til að breyta rétt.  Þó getur verið að þau þurfi strangt aðhald, ef eins og ég segi eitthvað er að.  Eigðu góan dag

[Emma Vilhjálmsdóttir, 4.2.2008 kl. 21:56]

Ég hef átt við bakverki að stríða frá því ég var barn og ég veit hvað það er að togna, brákast og fá tak í bakið.  Það sem hefur gagnast mér best er að fara í sjóðandi heitt bað, bera á mig voltaren bakkrem og svo það sem hefur gagnast mér best af öllu og minnkað verkina svo um munar er verkjameðferð hjá Björgvini Magnúsi Óskarssyni lækni í Suðurveri.  Hann sprautar þig með verkjalyfi og bólgueyðandi efni og þú labbar út mun betri en þegar þú komst inn og þessi deyfing dugar þ.e. það er ólíklegt að þú fáir verkina aftur.  Endilega kíktu til hans og ég lofa þér því að þú verður góð eftir eitt skipti.  Hann er það besta sem ég hef fundið við endalausum þrálátum verkjum.  Töflur hafa aldrei slegið á neitt hjá mér.