Fór í viðtal

hjá geðlækni kúts í dag og þar var ákveðið að breyta eða öllu heldur auka eitt af lyfjunum hans og sjá hvernig það kemur út,þetta er aðallega gert til þess að hann nái kanski að halda meiri jafnvægi allan daginn en ekki verða uppstökkur og ílla fyrir kallaður seinnipartinn eins og nú er.

Það er svona eins og þungt ský liggi yfir mér í augnablikinu sérstaklega útaf aukini lyfjagjöf það er svona eins og við séum að fara 2 skref áfram og 1 afturábak,því mér er svo ílla við að auka við hann skammtin,en málið er náttúrulega fyrst og fremst það að honum líði vel og nái kanski einhverjum árangri á félagslega sviðinu eftir að heim er komið og að hann geti tekist á við dagin eftir að skóla lýkur.

Alltaf er hann jafnduglegur í ræktini þessi elska,hann púlar og púlar í einn og hálfan tíma 3svar í viku,við skelltum honum á vigtina í dag eftir rækt en hún var ekki jákvæð því miður og það er bara heljarinar sjokk fyrir mig,hann sem betur fer að þessu leyti skilur ekki þessar tölur en það geri ég hins vegar og mér leið eins og hnífur hefði verið rekin í gegnum hjarta mitt þegar ég sá að hann hafði farið 900gr upp aftur þrátt fyrir breytt mataræði og mikla hreyfingu,það endar með því að ég heimta alsherjar skoðun á hann í eitt skipti fyrir öll,þetta er bara alls ekki gott.

Akkúrat í augnablikinu er ég í neikvæðniskasti og líður hálfpartinn eins og ég vilji gefast upp en þar sem ég veit að það er EKKI lausnin þá GEFST ÉG EKKI UPP.

Þetta verður bara stundum svo skelfilega yfirþyrmandi allt saman og þá einmitt á neilvæðnispúkinn svo auðvelt með að pota sér fram,en ég veit að góðir hlutir gerast hægt og ég verð bara að halda í þá trú að svoleiðis er það líka núna.

Svo undarlegt sem það hljómar þá finnst mér MIKLU verra ef ílla gengur hjá honum heldur en mér og eflaust er eitthvað rangt við það en svona er það bara,er það ekki alltaf þannig að maður ber hag barna sinn fyrst og fremst fyrir brjósti,ég held það.

Jæja best að fara rífa sig af þið vitið og gera grænmetisböku í kvöldmatinn.

 

Athugasemdir

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 10.3.2008 kl. 21:10]

Æ elsku Helga mín, ég sendi þér risaknús.

[Huld S. Ringsted, 10.3.2008 kl. 21:59]

Æ ég kannast við þessar neikvæðnidýfur en þær hjálpa manni ekkert og alls ekki börnunum. Ég skil hvernig þér líður varðandi aukna lyfjagjöf en aðalmálið að honum líði vel greyinu. Peppaðu hann upp varðandi vigtina, það er bara eðlilegt að það komi bakslag í niðurleiðina, hann er örugglega alveg jafnflottur hvað sem vigtin segir

Gangi ykkur vel. 

[Ásdís Sigurðardóttir, 11.3.2008 kl. 00:11]

Ég held ég skilji þig. SOnur minn einn var rosalega erfiður, mér var ráðlegt að meðhöndla hann eins og frekan og erifðan einstakling sem þurfti strangt og mikið eftirlit, ég gerði það og hann fékk aldrei lyf.  Þetta var skelfilegt en hafðist. Nú er hann í góðum gír, 26 ára og vandræðin yfirstaðin, hvað er best með hvern veit ég ekki, en þetta virkaði á þeim tíma fyir okkur. Gangi þér vel

[Helga skjol, 11.3.2008 kl. 07:52]

Takk elsku stelpur mínar allar sem ein,það er alltaf jafn gott að fá pepp.

knús á ykkur allar.

Huld. það er alveg rétt hjá þér að það er sama hvað vigtin seigjir,hann er alltaf jafnæðislegur þessi elska.

Ásdís.það vantar ekki eftirlitið á hann það er alveg á hreinu hitt er svo annað að ég gæti ábyggilega verið mikið strangari þrátt fyrir að börnunum mínum finnist ég strangasta mamma í heimi,en ég held að það vanti nú ansi mikið uppá það. 

[Hafdís (IP-tala skráð) 12.3.2008 kl. 00:54]

Sæl. Mig langaði bara að benda þér á, að vigtin segir ekki allt. Þetta getur einmitt verið merki um það að það hafi bæst við vöðvamassann á kostanð fitunnar. Fitan breytist í vöðva, og við léttumst ekki alltaf til að byrja með þegar í átak er farið. Vertu dugleg að hvetja hann áfram og segðu honum að hann sé greinilega á réttri leið. Gangi ykkur vel :)