Hahaha við eigum óborganlegan hund.

Sonur minn lá uppí sófa rétt í þessu svo allt í einu gellur í honum......Hvaða helv lykt er þetta og ég hérna við tölvuna ha hvaða lykt .....þá heyrist í mínum OJ Jenny hvað varstu að gera.....heyrðu þá lagðist tíkarrassgatið á gólfið við sófan hjá honum  og gaf frá sér líka þessa ógeðs lykt og lallaði sér svo hin saklausasta í hinn sófan og beið eftir viðbrögðum og þau létu sko ekki á sér standa HAHAHAHA gaurinn hentist uppúr sófanum og inní eldhús ,ég næstum því dó þetta var svo fyndið og nú vogar sér engin inní stofu fyrir skítalykt.Hahahahahaha og tíkinn sat hin flottasta í hinum sófanum með þau saklausustu augu sem hægt er að sjá hjá hundum.

Svona á að gera þetta.

Auðvitað eigum landsbyggðarfólkið að taka okkur til líka og gera eitthvað þessu líkt,þessu verður að linna,ein góð vinkona mín sagði mér í morgun að þegar einhver tiltekin vara hækkar of mikið í USA þá taka landsmenn sig þar saman og sniðganga þá vöru nánast allir sem einn og það virðist vera að virka þar eftir því sem hún sagði.

Af hverju er ekki hægt að sýna þessa samstöðu hér á landi þar sem við erum mörgum milljónunum færri en bandaríkjamenn.

Ég hugsa að það myndi fljótt sýna sig hjá framleiðanda eða innflytjenda. 

Bílstjórar lokuðu hringvegi

Druslaðist niður

á búseta í dag með hor í nefi og gellti eins og hundur allan fundin of tárinn flæðandi niður á kinn úr vinstra auga,var sko í engu ástandi til þess að fara þarna en þar sem mikið liggur á að finna sér fasta búsetu þá lét ég mig hafa það,átti mjög góðan og jákvæðan fund með framkvæmdarstjóra búseta og er ég orðinn 99% örugg með íbúð hjá þeim,nú þarf bara að kreista alla vasa og klappa mínum yndislega bankastjóra á kinn og þá gengur dæmið upp og ég ætla mér að láta það ganga upp,ég get bara ekki gert börnunum mínum það að fara í eitt leiguhúsnæðið til og þá kanski bara í 1 ár,þetta er orðið gott.

Bara við það að þurfa fara þetta þá finn ég hvað mér slær niður svo nú verð ég bara að vera hörð við sjálfa mig og vera áfram innandyra næstu daga ef ég ætla að ná þessu úr mér,ég sef varla fyrir helv hósta og nefrennsli á næturnar,þið fyrirgefið blótið er bara svo ógeðslega pirruð á þessu og má bara ekkert vera að því að vera lasinn.

Kútur er reyndar veikur líka og mér sýnist á öllu að honum sé að versna,hann kvartar undan höfuðverk þessi elska og er íllt í maganum,ég vona samt að hann verði ekki jafnslæmur og ég er búin að vera OJBARA BJAKK. 

Hugur minn hefur undanfarnar vikur

leitað slatta mörg ár aftur í tíman og hef ég verið að velta lífinu og tilveruni svolítið fyrir mér,sértaklega í ljósi þess að fyrir tæpum 17 árum síðan varð ég vitni af kraftaverki þegar ég fékk að vera þess aðnjótandi að vera viðstödd fæðingu barns,barns sem ég gekk ekki með sjálf það er að seigja.

Alla vega þegar þetta barn kom í heiminn þá grét ég af hamingju yfir þessum fallega einstakling sem var að líta dagsins ljós,mitt hlutverk átti að vera að taka myndir að viðburðum handa föður barnsins þar sem hann var fastur útá sjó og komst ekki í land í tíma,en mamman varð að minna mig á í miðri fæðingu.....Helga taktu mynd hehe svolítið spaugilegt eftir á.

Strax í upphafi þótti mér alveg undurvænt um þetta barn og elskaði að dúlla með það og man ég að ég söng fyrir það oft á tíðum ört í sandinn með Helgu Moller,þetta barn var með þau fallegustu og stærstu brúnu augu sem sögur fara af.

Barnið óx og dafnaði eins og lög gera ráð fyrir,en í kringum 1 til 2ja ára aldur fór að bera á hinu og þessu tildæmis varð það seint til gangs og já eiginlega bara seint til flestra hluta,að sjálfsögðu fór móðir þess með það í alls kyns rannsóknir og barnið sett í þjálfun ýmiskonar og gekk þetta að flestu leyti vel ef ég man það rétt.

Timinn líður og barnið fer í skóla og þá fór að bera á hinum ýmsu hegðunarerfiðleikum og margt reynt til þess að sporna við þeirri hegðun sem var að myndast en allt kom fyrir ekki,greiningar virtust allar benda til þess að það eina sem hrjáði barnið var athyglisbrestur sama hversu margar greiningarnar voru alltaf var þetta eina vandamálið,en alltaf versnaði hegðun barnsins.

Það fékk alls kyns stuðning í skóla en alltaf sami óróinn í höfðinu hjá barninu og varð endirnn sá að barnið er sent í sveit,fyrst til sumardvalar en síðar kom að því að barnið er tekið útaf heimilnu og sent í sveit og sveitaskóla.

Barnið tók ágætum stakkaskiptum sem sýndu það og sönnuðu að barnið var langt því frá að vera eitthvað vitlaust,það plummeraði flott á öllum prófum og breytingin var undraverð rett og slett,nú töldu menn og aðrir að barninu væri bjargað og töldu óhætt að senda það heim á ný(ég tek það fram að engin óregla eða nokkuð slíkt var höfð inná heimilinu)en þá kom bara hið sanna í ljós enn á ný barnið hreinlega réði ekkert við sína hegðun eða sínar hugsanir og allt fór á sömu leið aftur en í þetta skipti fór barnið að neyta eiturlyfja hafði varla fyrir því að smakka áfengi fyrst eins og gerist í flestum tilfellum,heldur kastaði sér beint útí djúpu laugina með tilheyrandi látum og veseni,eitt af fyrstu skiptunum sem barnið tók dóp þá tók það of stóran skammt og lenti á sjúkrahúsi og í framhaldi af því í neyðarvistun á stuðlum og svo aftur í sveitina sem það hafði verið á áður.

Síðan þá eru að verða liðin 2 ár og ennþá heldur mamman áfram að berjast með kjafti og klóm til þess að bjarga sínu barni. 

En alla vega er staða þess barns mjög slæm í dag en valdi það þó að fara inná vog fyrir skemmstu þar sem það er enn sem betur fer.

Boðskapurinn í þessu er einfaldlega sá að ef betur hefði verið að gáð með þetta barn sem og svo mörg önnur í þessu þjóðfélagi og börnin væru kanski að fá viðunandi hjálp frá læknum og öðru batterí þá kanski væri þetta barn sem og mörg önnur börn þarna úti ekki komin á þá braut sem þau eru á í dag það er bara svo einfalt.

Af göngu minni með þessari móðir og þessu barni þá er ég handviss um það að betur hefði mátt gera,ég hef því miður séð til nokkura slíkra barna sem hefði kanski verið hægt að hjálpa en því miður svo lítið ger,mér hreinlega frýs hugur um öll þau börn sem eru að berjast við það að hafa hugan í jafnvægi og ég veit fyrir víst af samtölum mínum við mörg börn að þau eru að reyna að koma huganum í jafnvægi og er þetta ein leiðin af mörgum sem börnin reyna.

Ætli það verði þá börnin næst

sem reyna að ræna verslanir eða eitthvað annað.Maður kemst ekki hjá því að velta vöngum yfir því hvað sé að gerast í þessu þjóðfélagi okkar,fyrst eru það sprautunála ræninginn eða ræningjarnir og nú kona og að því er virðist ein á ferð að ræna verslun.Það er eitthvað mikið að,það er nokkuð ljóst,ekki nema kreppan hafi verið farin að banka uppá hjá blessunini og hún að reyna bjarga sér svona....Nei seigji bara svona.

Ránstilraun í Reykjavík

Það er alltaf eitthvað.

Í sambland við upp og niðurgang bættist við þetta líka rosalega kvef og hálsbólga og það besta við það er að ég er með svo mikið kvef í vinstra auga að nú er ég að verða búin að skæla í sólarhring en bara á því vinstra,mér finnst það bara fyndið,þetta er 4 dagur inniverunar og ef áfram heldur sem horfir þá er ég ekkert á leiðini út næstu daga heldur.

Any ways,ég ætlaði að koma með hina hliðina á skilnaðarbörnum í gær en heilsan leyfði það bara ekki,en þar sem ég er skást á morgnana þá ætla ég að prófa núna.

Þessi kona á semsagt 2 börn með 2 mönnum og að því kom að þau slitu samvistum hún og barnsfaðir nr 2,en þar horfðu málin allt öðru vísi við,allt föðurfólk þessa barns tóku öll virkan þátt í uppeldi barnsins og pabbin stóð sig eins og best verður á kosið og sömuleiðis amman og afinn,barnið fór alltaf aðra hverja helgi til pabba síns og foreldrar skiptu með sér fríium samviskusamlega og ekkert vesen þar.

Alla tíð hafa föðuramman og afinn haft reglulega samb við barnið öll árinn og alltaf hafa þau látið jafnt yfir öll barnabörnin sín ganga,barnið hefur aldrei þurft að finna til þess að það sé skilnaðarbarn af hálfu föðurfjölskyldunar og þannig á það nákvæmlega að vera,en þann dag í dag mörgum árum seinna og barnið að verða fullorðið er samb held ég eins og best verður á kosið og ekki hægt að biðja um meira,alla vega ekki hvað varðar föðurömmuna og afan.

Það sorglega við þessar 2 sögur sem ég seigji frá hér er það að börnin eiga ekki sömu pabbana sem varð til þess að eldra barnið fann fyrir höfnun frá sinni föðurfjölskyldu en það yngra var vafið ást og umhyggju frá sinni föðurfjölskyldu.

Ástæða þess að ég skrifa þetta hér er vegna greinar sem birtist í að mig minnir í 24stundum fyrir nokkrum dögum þar sem talað er um að barnið skilji við pabban,afan og ömmuna,en ég tel að það geti alveg eins verið á hin vegin eins og ég bendi á í fyrri sögu minni.

Mín skoðun er sú að þegar um skilnaðarbarn er að ræða er það í verkahring fullorðna fólksins að halda sambandinu gangandi meðan að barnið er barn,en þegar barnið er orðið 18 ára gamalt eða alla vega komin með það mikin þroska að það geti tekið við stjórninni sjálft og það heldur áfram að viðhalda sambandi við sitt föðurfólk.

Sjálf á ég 15 ára gamlan son eins og komið hefur fram áður og í dag læt ég hann um að mestu leyti að hafa samb við sitt fólk,auðvitað kemur það fyrir að ég þarf að minna hann á það að nú sé kanski komin tími til þess að hringja í sitt fólk eða hvort það sé nú ekki kominn tími á það að kíkja til pabba síns,en sem betur fer að þá í flestum tilfellum er hann þessi elska búin að vera hringja í sitt fólk úr sínum GSM og þarf örsjaldan áminningar við,þannig að hann er að sýna þann þroska sem að marga hverja vantar og er ég alveg óendanlega þakklát fyrir það hversu mikinn þroska hann getur sýnt og séð hversu mikils virði sitt föðurfólk er. 

Snilldarhugmynd

en það hefði verið enn skemmtilegra að fá að sjá myndir af þeim gömlu hehe.

Nekt skilaði vegabótum

Þetta er algjör snilld

En af hverju

gengur konan hans ekki með barnið úr því að hann er giftur,mér finnst svona einhvern veginn að að baki þessu liggi meiri köllun eftir umfjöllun en barninu sjálfu,en ég veit svosem ekkert um það,það gæti svosem vel verið að hún geti ekki eignast barn,það hefði þá mátt fylgja söguni eða hvað....

Þungaður karlmaður

Örlítið skárri í dag en í gær.

sem betur fer.

Ég hef hins vegar verið að kíkja á mína bloggvini og sé hjá fleirum en einum þar sem skrifað er um skilnaðarbörn og ég kemst bara ekki hjá því að seigja mitt álit á því.

Reyndar er um að ræða 2 sögur af 2 börnum sem sama konan á,þanig var að þegar hún skilur við barnsfaðir sinn af eldra barninu þá var ágætis samb við allt hans fólk alveg fram til þess dags þegar hann dó árið 1995 en þá var eins og barnið hefði dáið líka

Af einhverjum undarlegum ástæðum ákvað þetta fólk að grafa barnið með föður sínum og allt samb datt uppfyrir,konan margreyndi að ná sambandi við föðurömmuna en ekkert gekk,það meira að seigja gekk svo langt að eitt sinn þegar þær mæðgur komu þangað og bönkuðum uppá enn enginn svaraði,þá seigjir barnið....en mamma það er einhver á bakvið gardínurnar og var það alveg rétt hjá barninu það var einhver sem fylgdist með þeim,en alla vega þarna þá fékk móðirinn nóg og ákvað að leggja ekki meiri harm á barnið og taldi réttast að bíða eftir því að föðurfólkið hefði samb að fyrra bragði.

Þannig gekk þetta í nokkur ár,ekkert samb svo heitið getur,barnið fékk af og til að heyra það frá frænku sinni að þess biðu gjafir heima hjá ömmu,það myndi fá þær þegar það  kæmi næst í heimsókn en aldrei var barninu boðið í heimsókn og enn þann dag í dag hefur barnið ekki fengið þessar svokölluðu gjafir afhentar,þessa eina frænka sá sér fært að hringja af og til í barnið og ævinlega á afmælisdögum og alltaf fékk barnið að heyra það sama,þú færð afmælisgjöfina um mánaðarmótinn elskan,lengi vel velti barnið því fyrir sér hvað mánaðarmót væri verið að ræða því að þau liðu ansi mörg og aldrei kom neitt.

Jæja svo kemur að því að barnið á að fermast og mamman ákvað að láta í minni pokan og bjóða allri föðurfjölskylduni í ferminguna sem hún og gerir og viti menn það mætti ekki kjaftur,2 voru löglega afsakaðir og var það tekið gott og gilt en aðrir sáu sér ekki svo mikið sem fært að senda barninu skeyti hvað þá annað og er hér verið að tala um ömmuna sem hvorki hringdi né heldur sendi svo mikið sem eitt skeyti til barnsins,ég tek það reyndar fram að einn föðurbróðir sendi barninu gjöf og er það þakkarvert.

Í veisluni sá mamman hversu barninu sárnaði þessi framkoma og að sjálfsögðu blæddi mömmu hjartað með henni en jafnframt gaus uppí mömmuni þvílíka reiðinn að hún sá rautt,þannig að af veislu lokini tók mamman sig til og hringdi í barnsins föðurfólk og jós úr skálum reiðar sinnar í eitt skipti fyrir öll,þegar kom að símtali við föðurömmuna eftir mikla leit að símanúmeri hennar þá voru fyrstu orð mömmunar á þessa leið......Já góða kvöldið er það Xxxxxx xxxxxxxxxx og á línuni er svarað já það er hún þá kynnir mamman sig og seigjir .......Komdu sæl þetta er xxxxx mamma xxxxxxx xxxxxxxxxx,lengra komst mamman ekki því það var skellt á og siðan hefur mamman ekki talað við þessa konu og barnið hefur kanski talað við hana 5 til 10 sinnum síðan.

Barnið og mamman hafa oft á tíðum rætt þessi mál og mamman ævinlega gert barninu það ljóst að þetta sé ekki barninu að kenna heldur sé það að eitthvað sé að hjá ömmuni sem veldur þessu og það sé amman sem eigi erfitt en ekki að það sé eitthvað að hjá barninu.

Engu að síður líða árin og árið 2003 fær barnið loksins jólakort frá ömmuni og í því eru skilaboð þess efnis að nú loksins geti þau farið að hafa samb sín á milli því nú sé mamman ekki fyrir til þess að stoppa það,en sem betur fer fyrir mömmuna þá var barnið orðið svo þroskað að það sendi ömmu sinni línu á móti í jólakorti og í því stóð nokkurn vegin á þennan veg.......

Elsku amma gleðileg jól og farsælt komandi ár,eitt vill ég láta þig samt vita elsku amma mín að mamma mín hefur aldrei staðið í vegi fyrir okkar samb það hefur þú séð ein um.

Ástarkveðja xxxxxxx.

það var mikið rétt, aldrei hafði mamman staðið í vegi fyrir samb þeirra á milli en amman vildi hins vegar kenna mömmuni um vegna þess að hún gat ekki horfst í augu við það að þetta voru hennar gjörðir og engrar annara.

Staðan er svo þannig í dag að barnið er orðið fullorðið og er sjálft orðið foreldri og hefur margreynt að hafa samb við ömmu sína en allt kemur fyrir ekki,gamla konan hagar sér á nákvæmlega sama hátt og hún gerði fyrir 13 árum síðan.

Boðskapur sögunar er eiginlega sá að í þessu tilfelli skildi amman við barnið eða öllu heldur jarðaði það með föður þess.

Þetta barn er í dag reglumanneskja og hefur aldrei lent í óreglu hörkuduglegur einstaklingur og fallegur bæði að utan sem innan.

Seinni sagan kemur í dag þar sem þessi varð svo löng.