Er hægt að verða seinheppnari, nei ég held ekki.

Í morgun þurfti ég að fara út og vesenast með pappíra sem er allt í góðu en þegar ég er hér í einu fyrirtæki hérna í bænum og tók lyftuna uppá 4 hæð ( já ég veit nennti ekki að labba) haldið þið ekki að lyftuskömminn hafi ekki fest á milli 3ju og 4 hæðar og hoppið sem lyftan tók þegar hún stöðvaðist var ekkert smá, sem betur fer var ég nú ekki ein í lyftuni þannig að það var hringt eftir hjálp sem kom að vörpu spori og komumst við út eftir ca 15 mín og máttum gjöra svo vel að klöngrast út á milli 3ju og 4 hæðar hehe.

Ég skal alveg viðurkenna það að mér stóð nú ekki alveg á sama sérstaklega þegar ég var að príla út, það ruur alskyns hugsanir um hausinn á mér á þessum stutta tíma, td það ef að hurðin myndi nú lokast og á ég milli birrr ekki þæginlega tilhugsun.

Rétt eftir að ég var búin að sinna mínu erindi þarna þá hringir gaurinn og biður mig um að ná í sig þar sem hann er orðinn veikur, þannig að það var rúllað útí skóla og hann sóttur og þá var elskan orðin náfölur í framan og komin með bullandi hita greyjið.

Ég hef velt fyrir mér í dágóðan tíma þessu með að vera jákvæður og hef komist að þeirri niðurstöðu að það að sjá hjörtun hérna vítt og breytt um bæinn yljar manni alveg ótrúlega mikið um hjartarætur. Mér finnst svo æðislegt að horfa hérna yfir í heiði á morgnana og kvöldin og sjá þar þetta dásamlega fallega hjarta sem þar er, ég er farin að taka meira eftir eða leita hreinlega eftir þeim hjörtum sem ég veit að eru um bæinn, sumstaðar eru þau í görljósunum svo fallega rauð að það er gaman að bíða eftir því græna.

Þessa vikurnar er ég stolt af því að vera Akureyingur og fá að njóta þess að sjá þetta á hverjum degi og stundum oft á dag, ég held að hvergi annars staðar á landinu er þetta svona, en það er bara það sem ég held.

knús elskurnar 

Púff alltaf nóg að gera.

Ég fékk þá snilldarhugmynd að halda bílskúrsölu í dag en þar sem mikið af dótinu er farið þá aflýsti ég söluni á sama stað og ég auglýsti hana, en eitthvað hefur fólk ekki verið að lesa alla auglýsinguna því að hér er búið að vera rennerí á fólki og ég meira að seigja selt smá.

Það er blogghittingur nú kl 16.00 hér á Ak en ég veit ekki satt að seigja hvort ég hafi tíma til þess að fara því að nóg er að gera, en ég hef nú alveg 30 mín til þess að ákveða mig. Þar fór það, var að fá símtal þar sem fólk sem ég hef ekki séð í óratíð var að boða komu sína.

Annars er ég að verða nett gráhærð(og er ég nú nógu gráhærð fyrir) af kút þessa dagana, ég get svo svarið fyrir það að ef hann ætti tonnatak þá myndi hann skella góðri slettu á bakið á mér og festa sig þar og í þau örfáu skipti sem ég fer eitthvað án hans og bróðir hans er að passa hann þá límist hann á bróðir sinn og er svo síman í hinni hendini sí hringjandi í mig þangað til ég kem heim.

Þessi áráttuhegðun hans getur stundum alveg gert útaf við mig, þegar hann tekur uppá einhverju svona, þetta er reyndar með því versta sem ég hef lent í með hann, jújú hann hefur alltaf verið háður mér, en GUÐ MINN GÓÐUR, þetta er aðeins of mikið af því góða.

Svo er hann farinn að taka uppá því að gefa frá sér alls kyns hljóð. td í gærkv sátum við og horfðum öll saman á mynd og allan tíman gólaði hann...... SKÍTT MEÐ KERFIÐ örugglega svona 150 sinnum og þar sem bæði hann og títlan voru með gistifélaga þá var þetta alveg að gera útaf við alla. Og í allan morgun þegar þau voru að horfa á barnaefnið heyrðist allan tíman...... DUSHBECK DUSHBECK, (kannski vitlaust skrifað)endalaust og auðvitað endaði það með slagsmálum á milli þeirra systkina.

Ég er nokkuð sannfærð um það að allars hans áráttuhegðanir hafa aukist til mikila muna eftir að svefnlyf voru tekin af honum, en þetta er bara eitthvað sem ég verð að takast á við og reyna að fá hann til þess að láta af þessu þó ég viti nú innst inni að það verður hægara sagt en gert.

Jæja elskurnar best að halda áfram

 

Loksins, loksins, loksins.

var óhætt að senda kút í skólan og það gekk meira að seigja ágætlega fyrir sig, hann ætlaði reyndar að bera fyrir sig smithættu og sýndi mér það með miklum hósta hvernig það færi fram en þá benti ég honum á það að hann skildi halda fyrir munninn þá yrði sýkiningahættan minni og minn féllst á það.

Ég tók mig til og fór í gegnum herb hjá honum í gær og guð minn góður ég ákvað það í einhverju bjálæðiskasti að sturta úr kubbakassanum hans á gólfið og sortera alla kubbana í aðra kassa hann á nefnilega tvær tegundir af kubbum, plús allt annað sem komið var í kassan og vá ég hlýt að hafa misst vitið einhverja stund því að þessi kassi hans er ekkert í minni kantinum ónei ekki aldeilis, en þessi verkun tók mig litla 4 tíma, reyndar með alsherjarþrifum í leiðini, ég hafði reyndar ekki haft það í mér að gera þetta í ein tvö ár því þetta óx mér svo skelfilega í augum, en jibbí þetta er búið.

Fyrr í vikuni var ég reyndar búin að fara eins og stormsveipur um herb títlunar líka en það var nú sem betur fer ekki jafnmikil verkun, það tók mig nú bara um 1 tíma sem betur fer. Svo nú er farið að grynnka ansi mikið af hinu ýmsu dóti úr því að ég er líka búin að fara í gegnum allt geymsludótið þannig að dótið á heimilinu minnkar óðum.

Annars fer ég bara nokkuð góð inní daginn, ætla halda áfram yfirferð um húsið og sjá hvort það sé ekki eitthvað meira sem ég get látið aðra notið góðs af.

Knús á ykkur elskurnar

Lazarus býr ennþá hér:(

Eitthvað gengur ílla að ná pestini úr kút, hann er reyndar aðeins skárri í dag en í gær og vona ég að pestarskítur sé á undanhaldi hjá honum.

Báðir kettlingarnir eru farnir að heiman en þær fluttu báðar til elstu dóttir minnar og eru bara mjög sáttar þar og þær mæðgur líka með að hafa þær, Ísabella er hins vegar ekki jafnsátt og saknar þeirra auðsjáanlega mjög mikið, en það var nú samt alveg komin tími á að þær færu eru orðnar 8 vikna, svo nú er bara næsta mál á dagskrá er að láta taka Ísabellu úr samb þvi ekki viljum við taka sénsin á því að fá fleiri kettlinga þó þeir séu nú óskop sætir svona litlir.

Annars er ég MJÖG  ósátt við sjálfa mig í dag því ég er fallinn það tók nú ekki lengri tíma en þetta, ég er hundfúl við sjálfa mig en það þýðir ekkert annað en að halda áfram að reyna þetta og þá kannski með betri undirbúningsvinnu en ég gerði síðast, ég er alla vega búin að skrá mig á reyklaus.is og ætla að fara eftir því sem mér er sagt þar, því það veit guð að mig langar svo að losna undan þessu ÓGEÐI og ég verð bara að trúa því að þetta tekst á endanum, ég veit svosem ekkert hvað gerðist og ætla ekkert að afsaka það hér svona er þetta bara og nú þarf að taka á því og hana nú.

Knús elskurnar inní kvöldið.

Frábært.

Þetta er sú mynd sem mig langar virkilega mikið til að sjá, og vona ég það svo sannarlega að þessi mynd komi hingað norður á Akureyri, því þessi mynd á fullt erindi hingað sem og annars staðar. Ég trúi því að svo verði og hún verði sýnd hér líka.

Sólskinsdrengurinn vinsæll

Sjaldan lognmolla á þessum bæ

og alltaf nóg að gera. Sjaldan hef ég séð kútinn minn jafn lasinn og síðstu 3 sólarhringa, þessi elska rokkar upp og niður í hita og hóstinn er alveg að gera útaf við hann greyjið. Nú svo vakti gaurinn mig kl 4 í nótt þá var hann með svo hræðilegan hausverk að hann gat ekki sofið fyrir honum og engar verkjatöflur til á bænum, svol að báðir strákarnir mínir eru veikir í dag.

Í gær var svo farið í 3ja ára afmælið hjá Birtuni minni og hélt mamma hennar þessa líka fínu veislu, með góðum kræsíngum og gúmmelaði. Títlan mín varð svo eftir hjá henni og fékk að gista, ekkert smá gaman þar plús að geta verið samferða skólasystrum í skólan í morgun, eftir að hún byrjaði aftur þarna þá sé ég hana ekki fyrren seint og um síðir þessa dagana, verst er að þegar við flytjum þá væntanlega flytjum við lengra frá hverfinu sem skólinn hennar er í, því allt virðist benda til þess að röðin sé kominn að mér hjá búseta en því miður er það íbúð í nýja hverfinu hérna og virðist sem ekkert annað sé í boði en sem komið er, en það verður þá bara að hafa sig, kannski fær hún meiri undanþágu og fær að vera þarna áfram, hver veit.

ADIOS.

Just when you think you have seen it all ~

Sigga vinkona mín er svo helv dugleg að senda mér hinar og þessar myndir og yfirleitt stel ég þeim og set hérna inn, ég veit að mér er fyrirgefið. :)

Þessi húsbíll finnst mér snilld.

Jákvæðasta fréttin sem ég fann.

Alveg finnst mér það frábært þegar vinningar svona stórir fara á fleiri en einn og alltaf tel ég sjálfri mér trú um að þeir fari á þá staði þar sem þeirra er þörf, en því miður er þörfinn ábyggilega á mjög mörgum stöðum, ég óska öllum vinningshöfum innilega til hamingju.

Þrír með allar tölur réttar

Lítil kona sem ég á smá part í

er 3ja ára í dag, en það er hún Birta Mjöll ömmustelpa og mitt eina barnabarn. Að umgangast þetta barn getur breytt slæmum degi í góðan, hún er bráðskýr og er alveg hrikalega gaman að spjalla við hana.

Ég var svo heppinn að hún fékk að sofa hjá ömmu í nótt og þegar elskan kom á fætur núna áðan var að sjálfsögðu byrjað á því að óska henni til hamingju með afmælið en á móti fékk amma það svar með tilheyrandi knúsi........ En amma ég á ekki afmæli strax heldur kl 4 hehe, sem er reyndar sannleikskorn í, því þegar hún fæddist á þessum degi fyrir þremur árum síðan þá einmitt fæddist hún rétt um kl 17, þannig að það er alls ekki fjarri sanni hjá henni.

Þetta er semsagt afmælisbarn dagsins, þessi mynd er tekinn núna í des.

Og þessi hérna líka, henni leiðist alls ekkert að láta taka af sér myndir, enda er hún alin upp við það að sjá myndavélina gróna við hendi mömmu sinnar.

Til hamingju með daginn elsku litla krúsidúllan hennar ömmu sinnar

Hreinsa til.

Alveg er það með eindæmum hversu mikið af dóti maður getur safnað í kringum sig, þetta hús sem ég bý í núna er reyndar afskaplega vel til þess fallið að bæta meiru og meiru við, þannig að nú tók ég þá ákvörðun að losa mig við alveg slatta af dóti bæði mublum, fatnaði, skóm og alls kyns leikföngum, sem búið er að vera í geymslu í óratíma sumt af því en annað ekki.

Í dag er búið að fara með 1 fullan ruslapoka af yfirhöfnum, 1 fullan ruslapoka af skóm og 3 fulla pappakassa af leikföngum á rauða krossinn hér í bæ, allt er þetta mjög heillegt og vel með farið, nú er bara vonandi að einhver njóti góðs af þessu öllu saman.

Jafnframt fór ég í gegnum þetta allt saman og fór fullur bíl að allskyns dóti í gámana sem ég tel að ekki sé neinum til góðs eða nýtilegt.

Eins ætla ég að selja slatta af dóti og er það þá aðallega mublur og lítil heimilstæki sem ég aldrei nota, eins og steikarsteina, kaffivél, blandara, rúm, sófa sófaborð, skenk og skrifborð og eitt stykki borðstofuborð.

Og svo er von til þess að litlu kisurnar fari líka í dag og þá fer þetta nú að verða fínt. Mér finnst ágætt að drífa mig í því að losna við þetta dót því þá verður bara minna fyrir mig að flytja þegar að því kemur og þar sem ég veit að ég mun ekki flytja í svona stórt húsnæði aftur þá er um að gera að drífa sig bara í þessu ekki satt.

Kúti varð að ósk sinni og er komin með þessa heljarinar flensu, var komin með 39 stiga hita í gærkv og þegar honum var sagt það voru hans fyrstu viðbrögð að seigja við mig og rétta um lófan, je give me five mamma hahahahahahaha. Hann er bara tærasta snilld þessi drengur, en það er hins vegar ekki víst að hann verði jafnkátur ef hann verður orðin frískur fyrir mánudag þegar ný skólavika byrjar.

Það er sko alveg á hreinu að ekki yrði títlan svona glöð ef hún veiktist, annars hefur hennar fyrsta vika í gamla skólanum gengið alveg meiriháttar vel og ekki hefur hana skort félagsskapinn þessa daga, enda hefur breyting til batnaðar átt sér stað hjá henni og nú líður henni vel.

ADIOS DARLINGS

Engin príkantur hér.

Gaurinn minn fann þetta myndband og sýndi mér og það er bara tærasta snilld.

Fundurinn....................

Þá er hann afstaðinn, fyrsti fundur ársins hjá kút. Verið var að setja niður tillögur að áframhaldandi vinnu með hann sér í lagi hvað varðar hreyfingu og tölvunotkun. fundurinn byrjaði ekkert sérstaklega vel, þar sem stuðningsaðili og ráðgjafi færðu mér þær fréttir að stðningsaðilinn hefur undanfarið verið að spjalla við kútinn um hans matarvenjur, sem er bara gott, en málið sem er ekki jafn gott er það að kútur er bara búin að vera búa til alls kyns sögur um matarvenjur þessa heimilis og þær eru sko ekki af verri endanum skal ég seigja ykkur ;)

Samkvæmt matseðli sonar míns lítur hann svona út.

Það eru samlokur og franskar í mörg mál og sporðrennir minn maður alveg þremur samlokum í einu plús frönskum og skiptir þá ekki máli hvort um er að ræða morgunmat. miðdegiskaffi eða kvöldmat, nú þessi á milli eru hamborgarar með öllu tilheyrandi og svo oft er ís í eftirrétt með heitri íssósu.

Þetta er svona mest megnis það sem er á boðstólnum hér á bæ alla daga hahahahaha. Það sem mér fannst langfyndnast við þetta er það að allir trúðu honum og ég gat bara ekki að því að skellihlægja þegar ég heyrði þennan matseðil.

Málið er það að hann veitir því afskaplega litla eftirtekt hvað hann er að borða hverju sinni, samanber að ef ég spyr hann hvað hann hafi fengið í matinní skólanum þá sjaldnast man hann það, annað hvort er yppt öxlum eða sagt, hva ég man það ekkert mamma.

Mín trú er sú að þar sem hamborgari og samloka eru hans uppáhald þá ákvað minn bara að svol væri hér í matinn uppá hvern dag, líka um jólin hehe.

Auðvitað kemur það fyrir að hérna sé hamborgari eða samloka í matin, en það er þá þegar hann fær að velja og yfirleitt velur hann einu siinni í mán og systkini hans líka.

Ég benti þaim góðfúslega á það að þau ættu nú að vera farinn að þekkja minn mann betur þetta og sem betur var mér nú trúað þegar ég sagði þeim að hversdags matur væri hér á borðum aðra daga.

Svo var rætt um félagslegu hliðina hjá honum og hvað mætti fara betur á þann veg, ýmsir hugm voru bornar á borð og þ.á.m hugm um að koma honum í sund með vini sínum og svo að skella sér í kjarnaskóg og leika sér ca einu sinni í viku, þetta leggst mjög vel í kútinn og mig líka þannig að nú er stefnan tekin á sundferð og kjarnskógar ferð í næstu viku.

Knús elskurnar 

Þetta er að koma.

Jólaskrautið loksins komið niður í kassa og mikið afskaplega er tómlegt hjá mér núna, ég á nefnilega mikið meira af jólaskrauti en hversdagsskrautinu, ég skipti líka út á nokkrum stöðum seríum og setti hvítar í staðin, bara hlýtt og fallegt.

Mikið ofsalega er ég stolt af títluni minni, þessi elska er sko ekki að veigra það fyrir sér að skella sér bara í strætó heim eftir skóla og henni finnst það bara ferlega gaman, meira að seigja hringir þessa elska í mig og tilkynnir mér það að hún ætli sko ekki að koma með mér heim þegar ég sæki bróðir hennar, hún er bara snilld þessi elska.

Á morgun er ég svo að fara á fyrsta fund ársins hjá kút og verður það örugglega spennandi fundur eins og alltaf, mér finnst alltaf mjög gott að komast á þessi fundi sér í lagi vegna þess að þá fæ ég að heyra af framförum hjá honum og finnst ekki öllum gaman að heyra eitthv fallegt og gott um börnin sín, það finnst mér alla vega.

Um reykleysið ætla ég ekki að tala núna, nema bara að það að þetta er að ganga.

Knús elskurnar mínar

Nú ætla ég að seigja stríð á hendur níkotín naglanum

Og er þetta minn síðasti reykinga dagur og það vonandi um alla framtíð, ég er vægast sagt komin með ÓGEÐ á þessum VIÐBJÓÐ. Undanfarna daga og vikur hef ég verið að reyna að heilaþvo sjálfa mig með því að seigja sjálfri mér hversu mikill VIÐBJÓÐUR  þetta er og loksins í dag tók ég ákvörðun.

ÉG MUN DREPA Í MÍNUM SÍÐASTA EITURNAGLA Í KVÖLD ÁÐUR EN ÉG FER AÐ SOFA.

Og hjálpartækið sem ég ætla að nota í þetta skipti er munnstykki og sjá hvernig það gengur. Þetta er reyndar í fjórða skiptið sem ég reyni þetta, en einhvern vegin í þetta skipti hlakkar mig til, en kvíð ekki fyrir eins og í hin 3 skiptin.

Langaði bara að deila þessu með ykkur.

Knúsi knús

Burr rok og rigning

Hér er bullandi rok og rigning með af og til, hitinn er að vísu 7,8 gráður en manni finnst bara ekkert heitt þegar það blæs svona mikið, þetta tíðarfar hér á landi nálgast það að vera lygasaga rett og slett, svei mér þá.

Í morgun kom upp sá dagur þar sem býsna erfitt var að senda kútinn í skólan, hér grét hann söltum tárum því hann var svo ofsalega veikur í maganum og hálsinum (að eigin sögn), en þar sem ég vissi að ekki væri mikil sannleikur í þeim orðum þá tók við bras að fá hann til að fara í skólan sáttur og gekk það fyrir rest.

Mikið ofsalega finnst mér alltaf erfitt þegar ég þarf að rengja hann, hjartað í mér tekur stökk þvi auðvitað vil ég leyfa honum að vera heima og trúa því sem hann seigjir, en ég veit sem ég að svol gengur það víst ekki, burt séð frá því hvað þetta mömmuhjarta seigjir.

Ég hef alltaf verið óttaleg hænumamma hvað hann varðar, helst vildi ég vefja hann inní bómul og passa hann eins og sjáaldur augna minna, en þökk sé skóla hans þá gefa þeir mér ekki tækifæri á því.

Það er bara einhvern vegin þannig þegar maður á barn sem er ekki eins og flest allir aðrir þá vill maður eiga það til að finnast maður vera höfuð og herðar í öllu því sem lagt er á barnið.

ADIOS ELSKURNAR MÍNAR